หลังการระเบิดของโรงไฟฟ้าเชอร์โนบิลเมื่อเดือนเมษายน 2529 โครงสร้างคอนกรีตขนาดใหญ่ได้ถูกก่อสร้างอย่างเร่งรีบปิดทับอาคารปฏิกรณ์เชอร์โนบิลเพื่อป้องกันสารกัมมันตรังสีจำนวนมหาศาลที่ฟุ้งกระจายออกสู่สิ่งแวดล้อม ปัจจุบันคอนกรีตเหล่านี้ได้เสื่อมสภาพไปแล้ว และหากมันถล่มลงมา หายนะภัยร้ายแรงก็จะเกิดขึ้นอีก
โครงการก่อสร้าง NSC เริ่มขึ้นโดยการก่อตั้งกองทุนในปี พ.ศ. 2540 เพื่อระดมเงินบริจาคจากนานาประเทศ จนกระทั้งปี 2554 จึงสามารถระดมเงินได้เพียงพอ (ประมาณ 1,000 ล้านเหรียญ) โดยได้รับการบริจาคจาก 29 ประเทศ
โครงการนี้จะเป็นการก่อสร้างโครงครอบเหล็กกล้าขนาดยักษ์ โดยต้องใช้เหล็กกล้าประมาณ 20,000 ตัน ครอบไปบนโรงไฟฟ้าเชอร์โนบิล และการก่อสร้างก็เต็มไปด้วยความยุ่งยาก เนื่องจากจะต้องก่อสร้างโครงครอบให้เสร็จสมบูรณ์แล้วจึงค่อยเคลื่อนย้ายมันไปติดตั้งบนโรงไฟฟ้า ตามแผนการณ์คาดว่าการก่อสร้างจะแล้วเสร็จในปี พ.ศ.2558 และจะมีอายุใช้งานได้ 100 ปี แต่ซากโรงไฟฟ้านิวเคลียร์แห่งนี้ยังคงมีอันตรายต่อไปอีกหลายร้อยปีหรืออาจจะพันปี เพราะภายในอาคารปฏิกรณ์ยังเต็มไปด้วยเชื้อเพลิงนิวเคลียร์ที่ถูกหลอมละลายกระจัดกระจายไปทั่ว ซึ่งขณะนี้ยังไม่มีหนทางที่จะเคลื่อนย้ายมันออกมาเพื่อบำบัดและจัดเก็บให้ปลอดภัยได้ นั่นหมายความว่า อีกร้อยปีข้างหน้า ก็อาจจะต้องมีการก่อสร้างเกราะป้องกันรังสีอันใหม่อีก ถือเป็นภาระทางการเงินที่ไม่รู้ว่าจะจบสิ้นเมื่อไหร่
ข้อมูลจาก WISE Nuclear Monitor No.749, 11 May 2012
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น